Het antieke polytheïsme gaat in de keizertijd over in magisch monotheïsme. Hoewel de oude namen nog wel gebruikt worden, worden de goden niet meer beleefd als plaatsgebonden en plastische wezens. Na verloop van tijd duiden de oude namen niet meer verschillende goden aan, maar verschillende gedaanten van de ‘ene’ god. Er is geen sprake meer van vermeerdering van goden maar van het opgenomen worden van verschillende goden in andere. Het standbeeld verdwijnt naar de achtergrond, en er komen...